biribiribirilerine..

bir varmış bir yokmuş ..

biz tam bir ekipiz 14 kollu bir deviz.. nidalarıyla dolaştık sinop sokaklarında.. ilk uykuya daldığımız gecenin sabahında bluretina ile oturduk ağladık hüngür hüngür.. o sevdiceğini ben odamı özlemiştim.. hoca'nın bağıra bağıra kulağımıza ezanı okuması bizi korkutmuştu. nerde ne yapıyorduk niye ağlıyorduk ve niye gülüyorduk.. duygudurumları kafayı yemişti bizde.. sinop bana en çok ölüme ne kadar yakın olduğumuzu gösterdi.. o hoca olmasa kim sabah sela'larını bağıra bağıra dsi'den ölen bilmemneee.... diye bizi yoklardı.. çok çok korktuk sarı kıza baktık çok çok içip derdimizi kahkahalara boğduk..